A o to ukazała się przed wami nowa naga dusza. Dla was jestem jestem Cicha. Opowiadam tu o swojej pasji, pasji jaką jest życie. O tym co nas otacza, o tym co widzę swoimi oczyma, o tym co czuję, czego się boję nad czym się zastanawiam... Jestem Cichą zwolenniczką wolności, marzycielką i artystką dorysowującą kolejne ścieżki swojej drogi, idealistką, filozofką trzeźwo i zarazem optymistycznie patrzącą na świat. Kochającą rockowe brzmienia, zauroczona Japonią poznaje ich urokliwą kulturę. Będąc wciąż w biegu, uczę się być sobą.
W słuchawkach „wycie” The Gazette, w głowie pełno myśli i pytanie co ja w ogóle robię ? Czemuż to powstaje ten blog ? Po raz kolejny myślę, że wytrzymam, po raz kolejny wydaje mi się, że wytrzymam presję pisania dla kogoś, prowadząc coś w rodzaju publicznego pamiętnika. Najdłużej prowadziłam blog przez 3 miesiące. Dlaczego teraz miałoby być inaczej ? Dlaczego tym razem nie miałabym okazać się słabą rybką wśród, niezliczonej ilości ludzi w strefie blogerów ? Jestem pełna wątpliwości i słabej nadziei, iż osiągnę coś czego nie da się osiągnąć, iż zdobędę czytelników, których dawniej miałam wielu.
